Om half 10 heb ik een afspraak bij de tandarts. Na de kanaalwortelbehandeling van vorige week heb ik een kroon nodig. Die is vandaag voorbereid. Dit keer was het een bezoek zonder pijn. A.s. donderdag, de middag voor mijn vertrek naar Nederland, wordt de kroon geplaatst.
Vandaag is een lekker slenterdagje door de stad. Ik begin met koffie op een terras en lees in de Lonely Planet over de recente geschiedenis van Phnom Penh. De Fransen hebben tijdens de koloniale tijd de opzet van de stad bepaald. Ze hebben een aantal bezienswaardigheden achtergelaten, zoals het Koninklijk Paleis en het Nationaal Museum. De straten van Phnom Penh hebben nummers, soms ook namen. Net zoals de Amerikaanse steden.
In 1975 woonden er zo'n drie miljoen mensen in Phnom Penh. Op 17 april nam de Rode Khmer de stad in en forceerde alle bewoners (net als in alle andere steden van Cambodja) hun huizen te verlaten om op het platteland slavenarbeid te gaan verrichten. Hele families werden uit elkaar gerukt. Zo'n 800 buitenlanders en 600 Cambodjanen vluchtten naar de Franse Ambassade. De Rode Khmer stelde echter een ultimatum: Alle Cambodjanen moesten naar buiten anders zouden de buitenlanders ook gestrafd worden. Aan het eind van de maand konden de buitenlanders Cambodja verlaten, van de 600 Cambodjanen heeft bijna niemand het overleefd. Tienduizenden uit Phnom Penh werden vermoord. Een klein aantal van 50.000 bleef achter in de stad: oudere leden van De Partij, fabrieksarbeiders en militaire leiders. Phnom Penh was een spookstad geworden. Na 1979, aan het eind van het regiem van Pol Pot, begonnen er weer mensen terug te komen naar de stad. In de negentiger jaren groeide de stad explosief. De laatste tien jaar is er hard aan de stad gewerkt, er zijn wegen, parken en riolering aangelegd. Ondernemers en investeerders zorgen voor allerlei nieuwe business, er zijn veel hotels en nieuwe restaurantjes geopend. En er is een nieuwe middenklasse ontstaan. De tijden zijn goed voor Phnom Penh op dit moment.
Toch zie je ook hier de armoede nog, bedelaars of straatverkopers laten je niet met rust als je op een terras zit. Op elke hoek van de straat staat een aantal tuk tuk rijders op klanten te wachten. Tot vervelens toe roepen ze: "Tuc tuc, madame?' Deze mannen hebben vaak wél een gezin te onderhouden.
Phnom Penh is niet een heel erg interessante stad wat bezienswaardigheden betreft, je bent er snel uitgekeken. De sfeer in de stad staat me echter wel aan. Het is de hoofdstad, dus veel ambassades en regeringsgebouwen. Het is erg internationaal, veel expats wonen hier, ook veel mensen die voor allerlei hulporganisaties werken. Op bijna elke hoek van de straat is wel een Westers restaurant of een lekkere cappuchino te vinden. Toch houdt het tegelijkertijd de eigen Cambodjaanse identiteit met handel en foodstalls langs de weg. Het is een levendige stad, maar niet die overdreven drukte zoals ik die in de Vietnamese steden heb gezien. Ik voel me hier veilig, zoals eigenlijk in heel Azië. Toch zijn hier afgelopen april een Nederlandse vrouw die voor de VN werkte en haar anderhalfjarige dochtertje vermoord door een dief die haar fiets wilde stelen. Zij wilde hem daarvan weerhouden en de dief stak op hen in met een schroevendraaier. Dit soort dingen kunnen echter overal gebeuren. Het blijft De Grote Stad, dus je moet wél extra op je spullen letten.
No comments:
Post a Comment