Genocide museum Tuol Sleng

Vanochtend ben ik in een volgepakte minibus van Battambang naar Phnom Penh gereden. Een afstand van 300 km. Phnom Penh voelt echt weer als een drukke stad aan met veel verkeer. Ik zit in een ontzettend hip, modern hotel en het toeval wil dat ook dit hotel een Nederlandse eigenaar heeft.

Ik had vanmiddag nog tijd om wat te ondernemen en ik besloot om naar het Genocide museum Tuol Sleng te gaan. Tuol Sleng is een voormalige school die in 1975 door de Rode Khmer in gebruik is genomen om gevangenen te martelen en te vermoorden. Er zijn vier gebouwen die hiervoor gebruikt werden.

 

Eén van de vele marteltechnieken was de volgende: de handen van een gevangene werden vastgebonden op zijn rug. Daarna werd hij ondersteboven met een touw opgehangen aan het rektoestel en ondervraagd. Als de gevangene na verloop van tijd zijn bewustzijn verloor, lieten ze hem naar beneden zakken met zijn hoofd in een bak met vies water, zodat hij weer bij bewustzijn kwam. Daarna kon de ondervraging weer verder gaan.

In drie gebouwen werden cellen in de lokalen gebouwd van één bij twee meter. Op de begane grond gemetselde cellen, op de eerste verdieping houten cellen en op de tweede verdieping zaten een heleboel gevangenen op één hoop. 

 

De gevangenen waren gemiddeld 2-4 maanden in de gevangenis, politieke gevangenen 6-7 maanden. Daarna werden allen gedood. 

Op 7 januari 1979 kwam een einde aan Pol Pots revolutie en de bewakers vluchtten weg. Ze hebben toen veertien lijken gevonden, deze zijn op het schoolterrein begraven. Zeven mannen hebben de gevangenis overleefd. 

Als de gevangenen werden binnengebracht, kregen ze meteen tien regels waaraan ze zich moesten houden: