Friday 25 July 2014

Naar huis!

Vanochtend staat al vroeg de taxi klaar, om 4.10 u. Het is nog donker, maar ik ben verbaasd hoeveel mensen er al wakker zijn in Phnom Penh. Als we bij de luchthaven komen, is de toegang voor de taxi nog gesloten. Het is niet erg om een stukje te lopen. Buiten voor de deuren zitten/liggen al een heleboel mensen te wachten, de deuren zijn nog dicht. Als we naar binnen mogen, moet alles nog opstarten voordat ik kan inchecken. Had ik dat geweten, dan had ik wat langer in mijn bedje gelegen.


De eerste vlucht is naar Bangkok. Daar moet ik vier en een half uur wachten op mijn transfer naar Amsterdam. Op het vliegveld van Bangkok is het druk. Ik ga voor een lekkere latte. Er zijn gelukkig ook rustige plekken en ik vind een sofa waarop ik lekker languit een beetje kan internetten en lezen. 

Thursday 24 July 2014

Kroon

Vanochtend ben ik weer teruggekeerd naar Phnom Penh en in de middag heb ik mijn Cambodjaanse souvenir in ontvangst genomen: een kroon. Daarna heb ik op een terrasje nog even genoten van de drukte van de stad. Vanavond vroeg naar bed, want morgen om 4.10 staat de taxi klaar om mij naar het vliegveld te brengen. Brr, veel te vroeg.

Wednesday 23 July 2014

Geen strandweer

De drie dagen strand aan het eind van mijn reis zijn een beetje in het water gevallen. Het heeft veel geregend en er kwam twee keer een storm over. Jammer, maar helaas. Als het even kon, ben ik wel naar buiten gegaan. Op het strand lopen lokale vrouwen en ze vragen steeds maar aan iedereen of we een massage of manicure willen. Nee, dat wil ik niet. 'Maybe tomorrow?' 'Yes, maybe tomorrow.' Er loopt ook steeds een jongetje langs dat spulletjes wil verkopen. Hij is heel grappig en spreekt een aardig mondje Engels voor een acht-jarige. Hij vertelt dat hij dat op school leert. Gelukkig gaat hij dus wel naar school. Er zijn een heleboel kinderen in Cambodja die niet naar school gaan, maar al op jonge leeftijd moeten werken. Ik besluit een armbandje te kopen en vraag wat het moet kosten. Hij zegt: 'Je mag zelf weten wat je ervoor geeft.' Dus ik zeg: 'Duizend Riel, ok?' 'Hij: 'Nee, vier duizend'. Dus hij begint toch te onderhandelen. Voor tweeduizend Riel krijg ik mijn nieuwe armbandje. Daarna zegt hij: 'Ik heb zin om te spelen." En hij gaat lekker gymen op het strandbed. Een geinig joch.


Tuesday 22 July 2014

Otres Beach

De laatste drie dagen breng ik door aan het strand Otres, zo'n acht kilometer van Sihanoukville vandaan. Een mooi plekje als de zon schijnt, zoals op de dag van aankomst. Maar ja, het is nu regenseizoen en er valt het nodige water naar beneden helaas.


Saturday 19 July 2014

Killing Fields Choeung Ek

Vanochtend ben ik naar de Killing Fields Choeng Ek geweest, net buiten de stad Phnom Penh. Bij binnenkomst krijgt iedereen een audiotour uitgereikt, daarbij kun je je eigen taal kiezen. Er is een route over de velden en er zijn achttien punten waarbij iets verteld wordt, informatie over de killing fields, maar  ook verhalen van slachtoffers.
Vrachtwagens vol mensen werden van de gevangenis Tuol Sleng naar Choeng Ek vervoerd. Altijd 's nachts. De gevangenen werd verteld dat ze naar een ander huis gingen, om ze rustig te houden. Bij aankomst werden ze meteen geëxecuteerd, niet met kogels, dat was te duur. Ze werden geblinddoekt en doodgeslagen met allerlei hulpmiddelen. Er werd harde muziek gedraaid, zodat het geschreeuw van de slachtoffers niet gehoord kon worden. De luidsprekers hingen in de 'magic tree'. De lichamen werden in diepe kuilen gegooid.

Friday 18 July 2014

Phnom Penh

Vanochtend werd ik wakker met het vreselijke nieuws over het neerstorten van de MH17. Niet te bevatten!

Om half 10 heb ik een afspraak bij de tandarts. Na de kanaalwortelbehandeling van vorige week heb ik een kroon nodig. Die is vandaag voorbereid. Dit keer was het een bezoek zonder pijn. A.s. donderdag, de middag voor mijn vertrek naar Nederland, wordt de kroon geplaatst.

Vandaag is een lekker slenterdagje door de stad. Ik begin met koffie op een terras en lees in de Lonely Planet over de recente geschiedenis van Phnom Penh. De Fransen hebben tijdens de koloniale tijd de opzet van de stad bepaald. Ze hebben een aantal bezienswaardigheden achtergelaten, zoals het Koninklijk Paleis en het Nationaal Museum. De straten van Phnom Penh hebben nummers, soms ook namen. Net zoals de Amerikaanse steden.


Thursday 17 July 2014

Genocide museum Tuol Sleng

Vanochtend ben ik in een volgepakte minibus van Battambang naar Phnom Penh gereden. Een afstand van 300 km. Phnom Penh voelt echt weer als een drukke stad aan met veel verkeer. Ik zit in een ontzettend hip, modern hotel en het toeval wil dat ook dit hotel een Nederlandse eigenaar heeft.


Ik had vanmiddag nog tijd om wat te ondernemen en ik besloot om naar het Genocide museum Tuol Sleng te gaan. Tuol Sleng is een voormalige school die in 1975 door de Rode Khmer in gebruik is genomen om gevangenen te martelen en te vermoorden. Er zijn vier gebouwen die hiervoor gebruikt werden.

Wednesday 16 July 2014

Battambang en omgeving

Vandaag begon lekker zonnig. Na het ontbijt heb ik gezwommen en lekker gerelaxed bij het zwembad tot een uurtje of twee. Om drie uur ben ik weer met Lucky en zijn tuk tuk op stap gegaan. Eerst naar Battambang, wat mij betreft niet een echt interessante stad. Er zijn een paar bezienswaardigheden, waaronder de Franse koloniale huizen die aan het begin van de twintigste eeuw zijn gebouwd.


Na de eerste foto, van een voormalig regeringsgebouw, barstte de regen los. Ik ben ergens gaan koffiedrinken. Na een half uurtje kwam de zon weer door en zijn we naar de markt gereden.

Tuesday 15 July 2014

Bamboetrein en Cambodjaanse dorpjes

Vanochtend werd ik opgehaald door 'Lucky', mijn tuk tuk chauffeur en gids voor deze twee dagen in en rond Battambang. Lucky spreekt, net als veel Cambodjanen, goed Engels en hij spreekt ook erg verstaanbaar. Hij heeft heel erg veel te vertellen over Cambodja, het land dat de afgelopen jaren zo enorm heeft geleden onder Pol Pot en zijn kornuiten, maar ook jaren daarna nog. Sinds een jaar of twintig gaat het beter, maar veel mensen hebben nog steeds geen goed leven onder de huidige regering die niet echt om het volk geeft.
We zijn eerst naar de Bamboetrein gereden voor een ritje met de trein. Dat was geweldig leuk. Het is een soort platte wagen waarop personen of goederen via het spoor vervoerd kunnen worden, aangedreven door een motor. Het is maar een enkel spoor en de regel is: Als twee treinen elkaar tegenkomen, dan moet de lichtst beladen trein ruimte maken. Dus hup, de bamboe mat eraf én de wielen eraf. Daarna kun je weer verder. Het hobbelt nogal, dus een kussentje om op te zitten is wel erg prettig. De trein rijdt zo'n 40/50 km per uur. Na 20 minuten is er een eindstation, daar komen allemaal kinderen op je afrennen die je zelfgemaakte armbandjes willen verkopen. We hebben er een klein steenfabriekje bekeken, wat gedronken en we hebben de trein weer teruggenomen.

                     

Monday 14 July 2014

Circus

Vandaag ben ik van Siem Reap met de bus naar Battambang gereisd. Het gebied waar ik doorheen reisde was niet zo  bijzonder. Er zijn geen bergen in deze omgeving. In Battambang werd ik allerhartelijkst in het Nederlands verwelkomt door Jan. Hij heeft hier twee jaar geleden een prachtig resort opgezet waar ik drie nachten zal verblijven.

Vanavond ben ik in Battambang naar een circusvoorstelling geweest.  Hier is een non-profit organisatie gevestigd Phare Ponleu Selpak (PPS). Deze organisatie helpt arme, kwetsbare  Cambodjaanse kinderen, jong volwassenen en hun families op drie gebieden, via kunst, sociale hulp en scholing. De circusschool is één van de onderdelen en drie keer per week wordt er een voorstelling van een uur gegeven.
De voorstelling van vanavond werd gedaan door een groep jongvolwassenen (19 tot 22 jaar). Ze straalden een enorm plezier en energie uit. Ze hebben niet alleen kunsten vertonen, maar ook goed acteerwerk geleverd. Ik vond het erg vermakelijk en ook de rest van het publiek was enthousiast.

 


.



Sunday 13 July 2014

Even pauze

Vandaag voor mij een dag om even bij te komen. Van de kiespijn en van een migraine die daarop volgde. Het gaat nu weer de goede kant op. Deze tuk tuk rijders hebben ook even pauze. De ene ligt lekker een tuk-kie te doen, de andere twee spelen samen een bordspel.


Saturday 12 July 2014

Angkor tempels dag 2

In Angkor zijn ontzettend veel tempels. Om het goed in je op te nemen heb je wel een paar dagen nodig. We vertrokken om half 9 en het was ontzettend druk, overal fietsers, brommers, tuk tuks, auto's en busjes vol met toeristen. Vandaag heb ik zes of zeven tempels bezocht, ik ben de tel een beetje kwijt geraakt. Vandaag geen regen, maar wel veel zon. Overal staan verkopers met boeken, kaarten, kleding en andere prullaria. Ook veel kinderen, want het is zaterdag en dan zijn ze vrij. 'Madame, you want to buy?' En ze blijven je volgen. Het is elke keer hetzelfde en dat vind ik wel een beetje storend.

We gaan eerst door de Noordpoort van Angkor Thom.


Friday 11 July 2014

De tempels van Angkor

Mijn eerste uitje vanochtend was naar de tandarts. Ik liep al twee dagen met kiespijn rond en had het gevoel dat het niet vanzelf over zou gaan. De tuk tuk rijder waar ik vandaag mee op stap zou gaan, heeft me naar een praktijk gebracht. Erg modern, doet niet onder voor de Westerse tandarts. Dat stelde mij enigzins gerust. Er bleek een flinke ontsteking te zitten en dat werd een wortelkanaalbehandeling. Na twee uur mocht ik weer uit de stoel. Arme ik!


Maar ik vond niet dat dit de rest van mijn dag mocht verpesten, dus ben ik toch naar de  tempels van Angkor gegaan. Angkor betekent 'heilige stad.' Het is een groot gebied met Hindoeïstische tempels die gebouwd zijn tussen 800 en 1300 n Chr.  In 1860 zijn ze herontdekt en is het toerisme al begonnen. Anno nu komen er elk jaar zo'n twee miljoen toeristen op af. Angkor staat op de Werelderfgoedlijst.
Ik begon gelijk meteen maar met de twee grootsten,  als eerste met Angkor Wat. Deze is als een van de  laatsten gebouwd en is het beste bewaard gebleven.

Thursday 10 July 2014

Patuxai

De Patuxai in Vientiane is een oorlogsmoment. Hij lijkt op de Arc de Triomphe in Parijs. Het monument is gebouwd tussen 1957 en 1968. Het monument is opgedragen aan degenen die zijn omgekomen in de strijd om los te komen van Frankrijk. Laos was vroeger een Franse kolonie.
Laos had van America cement gekregen om een vliegveld te bouwen. In plaats van een vliegveld, is dit monument gebouwd. Daardoor heeft het nu de bijnaam 'the vertical runway'.

 

 

 

Wednesday 9 July 2014

Vientiane

Laos is een stuk rustiger dan wat ik gewend was in Vietnam. De mensen hier hebben de ruimte. Er wonen bijna 7 miljoen  mensen in Laos. Dat is 28 inwoners op één vierkante kilometer. Ter vergelijking met Nederland: daar wonen 495 mensen op één vierkante meter. Vientiane is de hoofdstad en ook de grootste stad met een inwonersaantal van ongeveer 450.000, ongeveer de helft van Amsterdam.  De sfeer in deze stad is weer heel anders dan in Luang Prabang en in Vang Vieng. Er zijn hier veel regeringsgebouwen, ambassades en banken. De stad heeft  internationale allure, er wonen hier veel expats. Een deel van de stad is erg op het westen gericht, je kunt hier Italiaans, Frans, Belgisch, Zweeds, Japans enz. uit eten. En overal tentjes met goede cappuchino's en latte's. Het is een aardige stad om doorheen te slenteren met een paar bezienswaardigheden. Daar ben je vrij snel doorheen, tenzij je alle tempels wilt bekijken.

Het presidentieel paleis:



Tuesday 8 July 2014

COPE-Museum

Vanochtend ben ik naar het COPE-Museum in Vientiane geweest en dat heeft diepe indruk op mij gemaakt. Niet zozeer het museum zelf, maar wel het verhaal wat er verteld wordt over Laos.
Officieel was Laos nooit betrokken bij de Vietnam-oorlog, maar omdat Laos onderdak bood aan Noord-Vietnamese soldaten, gooiden de Verenigde Staten tussen 1964 en 1973 in het geheim zo'n 270 miljoen bommen op het land, veelal clusterbommen die met tientallen tegelijk naar beneden kwamen en nauwelijks groter zijn dan een tennisbal. Laos is één van de zwaarst gebombardeerde landen ter wereld. Zo'n 30 % van deze bommen is niet ontploft en ligt verspreid op het land of in het water. Dit heeft zeer grote gevolgen voor het toch al arme volk. Grote delen van het land kunnen niet gebruikt worden voor landbouw, waardoor de ontwikkeling van de economie wordt afgeremd.

Sinds 1973 zijn er 12.000 mensen omgekomen en 20.000 gewonden gevallen door de achtergebleven bommen. In het museum heb ik een paar van die treurige verhalen gezien.
In 1994 is Lao National Unexploded Ordnance Programme ( UXO Laos) begonnen met het opruimen van de bommen., maar het kan nog wel 100 jaar duren voor alles weg is.
De organisatie COPE ( Cooperative Orthotic and Prosthetic Enterprise) maakt o.a. protheses voor armen en benen etc. Men doet dit kosteloos voor mensen die het nodig hebben en niet kunnen betalen. Men geeft ook training en ondersteuning aan lokaal personeel. Ze hebben ook een eigen rehabilitatie centrum waar mensen geholpen worden om om te gaan met hun prothese. Deze organisatie bestaat vanaf 1997.

Monday 7 July 2014

Omgeving Vang Vieng

Vandaag reis ik van Vang Vieng naar Vientiane. Ik heb nog wat foto's van de omgeving van Vang Vieng. Het hotel waar ik ben, is prachtig gelegen aan de rivier.


Uitzicht bij het ontbijt

Sunday 6 July 2014

Interview

Tijdens het ontbijt werd ik gevraagd of ik mee wilde doen aan een interview. Studenten van de National University of Singapore, faculteit Arts and Social science, zijn bezig met een onderzoek naar toerisme in Laos. Toen ik al 'ja' had gezegd, bleek dat het ook nog op film werd opgenomen. Het zag er allemaal professioneel uit.

 

 

Saturday 5 July 2014

Vang Vieng

Gisteren ben ik met een mini-bus van Luang Prabang naar Vang Vieng gereden. Een afstand van 185 km, maar het schoot niet echt op, de eerste 100km was alleen maar bochtjes rijden. Het berglandschap waar we doorheen reden was prachtig. Al met al was ik zo'n zeven uur onderweg.
De natuur in de omgeving van Vang Vieng is schitterend, het stadje zelf stelt niet zoveel voor. Toch zie je hier veel backpackers, het is prettig om de rit van Luang Prabang naar naar Vientiane even te onderbreken. Wat hier erg populair is, is 'tubing'. Op een grote zwemband laat je je de rivier afzakken, van bar naar bar. Dit is niet geheel ongevaarlijk.
Vandaag heb ik een beetje de omgeving verkend hier. Plofkippen kennen ze hier niet, het is allemaal vrije uitloop. Je ziet ze overal. Net als groepjes koeien, die rondlopen zonder iemand die erop let.



Friday 4 July 2014

Kuang Si watervallen

Zo'n 35 km vanaf Luang Prabang liggen de Kuang Si watervallen, Het water is mooi aquablauw en het is toegestaan om er te zwemmen. Deze plek valt in de smaak bij lokalen en toeristen. Minibusjes en tuk tuks rijden af en aan. Ik had de tip gekregen om 's ochtends vroeg te gaan omdat het dan nog lekker rustig is. In het centrum had ik een tuk tuk geregeld voor 7 uur gisterochtend. En toen ik na het ontbijt buitenkwam, stond hij er ook daadwerkelijk. Drie kwartier later, na een mooie maar hobbelige en winderige rit,  kwam ik als eerste aan en heb ik van de rust en de mooi omgeving genoten. En ik had alle tijd om foto's te nemen. Vlakbij de ingang is ook nog een opvangcentrum ter bescherming van de Aziatische beer. Na zo'n twee uur te hebben rondgelopen heb ik de chauffeur van de tuk tuk weer opgezocht en heeft hij me weer naar het hotel gereden.


Thursday 3 July 2014

Olifantentocht

Vroeger werd Laos Lan Xang genoemd, dat betekent 'het land van de miljoen olifanten'. Deze naam is bedacht door een koning die leefde rond 1354. Hij had deze naam verzonnen omdat de historische hoofdstad van het koninkrijk Luang Prabang omgeven was door olifanten en daar in grote getale leefden. Natuurlijk hebben ze in Laos vrachtwagens en bussen voor transport. Maar daarnaast wordt er ook tegenwoordig nog vaak een beroep gedaan op olifanten. De meeste wegen in Laos zijn hobbelig en ruig waardoor het gebruik van olifanten ideaal is. Ze zijn er handig voor het tillen en verplaatsen van boomstammen. Nu leven er in Laos nog maar zevenhonderd olifanten in het wild.

En natuurlijk worden olifanten ook ingezet bij het toerisme. Gisteren heb ik een olifantentour gedaan. Nu had ik dat al twee keer eerder in Thailand gedaan, maar badderen met een olifant was toch echt wel nieuw voor me. Tijdens het ritje zat ik in een speciale stoel bovenop de olifant. Maar tijdens het zwemmen moest ik bovenop de olifant zijn nek plaatsnemen en dat vond ik toch wel wat spannender. Het is wel heel erg hoog. De olifant waar ik op zat was een lieve goeierd. Hij deed als enige van zijn soortgenoten geen poging om mij in het water te gooien. Hij spoot met zijn slurf alleen maar wat water in mijn gezicht. Al met al een superleuke ervaring! Ik heb vooral veel foto's waar ik zelf opsta, want mijn begeleider hield de camera bij zich om mij zoveel mogelijk te fotograferen.

Wednesday 2 July 2014

Bedelmonniken

Vanochtend ben ik al om vijf uur opgestaan. Bij zonsopgang komen n.l. alle monniken van de stad naar buiten en lopen in lange rijen door de straten van Luang Prabang. Om hun nek hangt een tas met daarin een zilverkleurige pot. Langs de kant van de weg zitten lokale gelovigen te wachten tot de monniken langskomen. De monniken krijgen rijst, fruit, snoep en ander eten. Zo bedelen ze hun dagelijkse voedsel bij elkaar. Dit ritueel herhaalt zich elke dag.

 

 

Tuesday 1 July 2014

Luang Prabang

Gisteren heb ik Vietnam achter mij gelaten en ben ik in Laos aangekomen. De eerste stad die ik aandoe is de koloniale stad  Luang Prabang. Het is een vriendelijke, rustige stad die me erg aanspreekt. Ik vind alles hier net wat stijlvoller dan in Vietnam. Ik heb hele mooie winkels gezien met prachtige spullen. Luang Prabang is de voormalige hoofdstad van Laos en een UNESCO world heritage city. Daarmee staat de stad op de Werelderfgoedlijst van de belangrijkste cultuurgoederen.