Friday, 31 January 2014

Chúc mừng năm mới!

Gelukkig Nieuwjaar!
Toen ik vanochtend wakker werd, voelde ik me weer helemaal goed. Ik heb lekker ontbeten en had wel weer zin om iets te gaan doen. Van een Vietnamees meisje dat hier werkt bij het hotel, kregen we de tip om naar een Vietnamese tempel te gaan. Daar zijn er op zich  genoeg van, maar bij deze tempel komen geen toeristen. Veel Vietnamezen brengen op deze nieuwjaarsochtend een bezoek aan de tempel met hun hele gezin. Iedereen is op zijn mooist gekleed. Sommige kleine meisjes zijn verkleed als prinsesjes. Vandaag is het feest voor alle Vietnamese families. Iedereen wenst elkaar een Gelukkig Nieuwjaar!

Op weg naar de tempel

Thursday, 30 January 2014

Het strand van Hoi An

Omdat Hoi An anderhalf uur vliegen zuidelijker dan Hai Phong ligt, is het hier ook een stuk warmer. Dus hier is de kans om al lekker naar het strand te gaan. Het hotel biedt gratis fietsen aan, dat is ideaal. Op die manier ben ik snel in het centrum, maar ook bij het strand. Ik heb er gisteren alleen een foute Fruit Juice gedronken, want ik kwam gistermiddag ziek thuis. Heb alles er uitgegooid. Vanochtend heb ik nog wel wat rondgehobbeld, maar vanmiddag heb ik toch mijn bed maar weer opgezocht. Het voelt nog niet goed. Gelukkig zit ik in een heel fijn hotel dat een stuk luxer is dan 'thuis in Hai Phong'. Er zit niets anders op dan uitzieken op deze Lunar New Year Eve.


Wednesday, 29 January 2014

Hoi An bij avond

Overdag is Hoi An al een prachtige plaats om rond te struinen, maar als 's avonds de verlichting aangaat, is het alsof je in een sprookje rondloopt. Op dit moment is het laagseizoen en nog niet zo druk in de straten. Een aantal winkels is al dichtgegaan voor Tet.





Tuesday, 28 January 2014

De markt van Hoi An

Gisteren ben ik, uitgezwaaid door de altijd enthousiaste buurkinderen, naar het vliegveld van Hai Phong gebracht met de taxi. Het vliegveld is erg klein, je kunt maar twee kanten op vliegen: of naar Ho Chi Minh City of naar Da Nang. Ik heb de vlucht naar Da Nang genomen. Ik was er netjes twee uur van te voren, maar dat bleek veel te vroeg te zijn.

In Da Nang werd ik opgehaald met een busje van het hotel en naar Hoi An gebracht. Hoi An is een prachtig plaatsje dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. In het oude deel heerst een prettige, gezellige sfeer. In de avond zijn de straten romantisch versierd met mooie gekleurde lampionnen. Foto's daarvan komen nog! Gisteravond heb ik het dorp lopend verkend en vanochtend op de fiets. Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin en ben blij dat ik hier nog tot volgende week maandag mag blijven.
Het reisprogramma 3 op Reis heeft een programma gemaakt over Hoi An. Het deel over Vietnam begint bij de 10e minuut.

Sunday, 26 January 2014

Voorbereidingen op TET

Over een week is het Tet. Iedereen is druk met inkopen doen. Er worden kadootjes gekocht voor familileden. In de arme gezinnen krijgen de kinderen alleen met Tet nieuwe kleren. Kinderen en grootouders krijgen geld. (lucky money). En elk gezin haalt een boompje in huis, Op de markten en bij de bloemenstallen is het een drukte van belang. Een perzikboompje of een kumquat boom. Deze bomen worden ook versierd. Het is vergelijkbaar met onze kerstboom. Overal zie je brommers rijden met zo'n boompje achterop.




En hier woon ik dan!

Mijn tijdelijke onderkomen tot eind mei is niet zo riant als wat ik thuis gewend ben, maar ach, wat heeft een mens eigenlijk nodig? Niet zo heel erg veel. De campus is een voormalig hotel en wordt beheerd door een gezin. Zij wonen hier ook. Beneden in de kelder is hun keuken waar wij ook gebruik van mogen maken. Dat ga ik vanavond voor het eerst doen. De beheerders hebben daar een soort huiskamer en voor ons staan er twee tafels en stoelen die we mogen gebruiken als geme
enschappelijke ruimte. Daar wordt door ons niet echt gebruik van gemaakt. Iedereen heeft z'n eigen kamer, badkamer en koelkast. Ik heb geluk, ik heb een balkon (op de tweede verdieping, rechts). Een aantal mensen heeft een kamer zonder raam. Dat zou ik zelf wel heel erg hebben gevonden. We mogen elke dag ons mandje met wasgoed in de gang neerzetten. Dat wordt voor ons gewassen en op zolder opgehangen. De volgende dag kunnen we dat zelf weer van de waslijn halen. Strijken doen we zelf.
Mijn nieuwe adres is:
DTLC Campus,
202 Dào Nhuân - Trai Le- Kênh Duong
Hai Phong, Vietnam
de overburen


Saturday, 25 January 2014

Eindejaarsbijeenkomst DTLC


Vanochtend was er een  eindejaarsbijeenkomst voor al het personeel
van DTLC. Er was en praatje van de directeur om ons een heel gelukkig
nieuwjaar te wensen. Hij sprak warme woorden van welkom en we horen
nu bij de familie DTLC. Voor iedereen was er een typisch Vietnamees
presentje, vergelijkbaar met ons kerstpakket. Een mand met wijn, thee
en koekjes.
Daarna werden er heel veel foto's genomen. Van de nieuwe leerkrachten, Van de Vietnamese leerkrachten, van de directie en van het personeel op de campus.


Vakantie!

De week zit er weer op en Tet-holiday is hier begonnen! Ook voor mij dus. Wat een leventje heb ik toch.  Tet is het Vietnamese nieuwjaar. Een belangrijk feest voor het hele land. Afgelopen week heb ik 24/28  Engelse lessen over Tet-holiday gegeven. De kinderen moesten vijf nieuwe woorden leren binnen dit thema: kumquat tree, fireworks, chung cake, lucky money en peach blossom. Grade 3 had nog twee extra woorden. Tijdens elke les zongen we Happy New Year van Abba. Niet echt een kinderlied, maar vooruit. Het is hier op het moment een hit, je hoort het overal waar je komt.

De lerarenkamer
De kinderen zijn erg spontaan. Als je op het plein loopt, laten ze je geen moment met rust. Ze roepen allemaal: 'Hello, Hello, how are you?' Of 'What's your name?' Ze willen allemaal graag contact maken en laten horen dat ze een woordje Engels spreken. De klassen zijn wisselend. Gelukkig zit er regelmatig een Teacher Assistant bij. Zij kunnen Engels en vertalen sommige dingen voor de kinderen. Dat is erg prettig. Ze helpen ook de klas in het gareel te houden. Engels is een erg moeilijke taal  voor de Vietnamese kinderen, veel moeilijker dan voor de Nederlandse kinderen. Hun uitspraak is belabberd, ze zijn bijv. niet gewend om een medeklinker aan het eind van een woord uit te spreken. Ook vinden ze het erg moeilijk om de nieuwe woorden te onthouden. Ondanks heel veel herhalen van de vijf nieuwe woorden, weet een groot aantal de vijf woorden aan het eind van de les nog niet. Dat is wel een beetje frustrerend. Wat ik van deze eerste week heb geleerd, is dat ik de lat niet te hoog moet leggen.


Portier

Geen bel, maar tromgeroffel als de school begint en eindigt.

Thursday, 23 January 2014

De loodgieter

Vandaag is de loodgieter langs geweest. De DTLC-campus is een oud hotel dat nu gebruikt wordt voor leerkrachten. Het heeft een poosje leegestaan en sommige kamers hebben een vervelende geur, waaronder die van mij. Dus kwam er tijdens de siësta een loodgieter langs. Hij is flink aan het hakken en breken geweest, maar waar hij nou precies mee bezig was, weet ik eigenlijk niet.

Op dit moment hangt de geur er nog steeds en kan ik tot morgen het toilet niet gebruiken.  Hij heeft de boel wél netjes achtergelaten.                                                                                            

Wednesday, 22 January 2014

De eerste twee schooldagen

Het is wel even wat anders dan mijn schooldagen op een Nederlandse school. In de ochtend worden we allemaal opgehaald bij de campus. De meesten met een brommer of scooter. Voor mij was het gisteren met de taxi en vandaag achterop de brommer. Een hele belevenis in het drukke verkeer van Hai Phong. Iedereen zoekt een gaatje om ergens in te duiken om maar niet te hoeven stoppen. Je vraagt je af hoe het altijd goed kan gaan.
We worden opgehaald van de DTlC-campus

Monday, 20 January 2014

Op weg naar de eerste schooldag

Vandaag was de laatste voorbereiding op het lesgeven. De meeste mensen zijn niet gewend om les te geven. Om half 8 werden we opgehaald en naar het kantoor van DTLC gebracht.
Het kantoor van DTLC
We kregen complete lesplannen met bijbehorende flashcards en liedjes aangeleverd. Het eerst thema is TET-holiday. Heel Vietnam leeft toe naar Tet, dat is het Vietnamese Nieuwjaar. Een beetje vergelijkbaar met onze kerst, iedereen gaat op familiebezoek. Ik ga deze week lesgeven aan Primary 1, 2, 3 en 4. En aan één kleuterklas.  Dat is vijf lessen voorbereiden en die meerdere keren geven. Dat betekent dat ik deze week met 31 verschillende klassen ga kennismaken op drie verschillende scholen. De klassen zijn groot, 35-60 leerlingen. Ik heb een microfoon meegekregen, zodat ik verstaanbaar ben voor iedereen. Op de microfoon kan ik een USB stick aansluiten, waarop ik de liedjes kan afspelen. Het liedje van deze week is 'Happy New Year' van Abba. In de middag moesten we  lesgeven in groepjes om te oefenen.
Morgen begint mijn eerste les om 7.10u. De taxi haalt me om half 7 op. Mooi op tijd, dus.

Straatbeelden van Hai Phong





Sunday, 19 January 2014

Hai Phong


Gisteren zijn we met z'n veertienen aangekomen in Hai Phong. We werden op het vliegveld opgewacht door de directeur van het DLTC-center. Elk van ons kreeg een bosje rode rozen, erg lief! Daarna werden we naar de DLTC campus gebracht. Een soort hotel, zeg maar. Hai Phong is totaal anders dan HCMC, het kost hier wat meer tijd om 'neer te dalen' en me thuis te voelen. Er is hier geen blanke te zien, dus iedereen kijkt naar ons en kinderen roepen naar ons of ze zitten ons zonder blikken of blozen aan te staren. Overdag is het weer hier heerlijk, in de avond en nacht  steenkoud. Op de campus hebben we ieder onze eigen kamer, héél eenvoudig allemaal. Niet te vergelijken met thuis. Om me hier beter te voelen, heb ik flink inkopen gedaan, per slot van rekening ga ik hier verblijven tot eind mei. Een deken en heater om na zessen warm te blijven, een waterkoker om zelf een kopje koffie te kunnen zetten, een helm omdat ik met de brommertaxi van school naar school wordt vervoerd en nog een heleboel andere dingen. Eerst bij een soort Makro en daarna bij de supermarkt. Voordat je naar binnen mag, moet je eerst je tas inleveren.
Mijn kamer heb ik eerst zelf even lekker  uitgesopt en dat was nodig!
Ik heb nog geen foto's  gemaakt van Hai Phong. Hieronder een foto van de hele groep voor het vertrek naar de verschillende plaatsen.

Friday, 17 January 2014

Reunification Palace

In de ochtend ben ik samen met Wendy naar het Herenigingspaleis gelopen. In HCMC is het altijd weer spannend om de straat over te steken met het drukke verkeer. Je moet erg goed uitkijken, maar ook een beetje brutaal zijn, anders haal je de overkant nooit. Het Herenigings Paleis is gebouwd in 1966. Het was het presidentieel paleis van Zuid-Vietnam. Hier eindigde de Vietnamoorlog toen een Noord-Vietnamese tank de poort ramde. Diezelfde tank staat nu in de tuin van het paleis.

In de middag is er weer een voorbereidingsbijeenkomst op ons internship. Uit Hai Phong zijn twee mensen overgekomen om ons te ontmoeten en te begeleiden naar Hai Phong morgenochtend. En daarna is het tijd om de tas  in te pakken. Er is een afscheidsdiner en een borrel. Morgenochtend valt de groep uit elkaar. Iedereen gaat zijns/haars weegs. Wel jammer, ik zal een aantal mensen waar ik afgelopen week een leuk contact mee heb opgebouwd  missen. Met tien mensen gaan we naar Hai Phong, waar nog vier nieuwe bij zullen komen. Ik ben benieuwd, we gaan met z'n allen in een groot huis/appartement wonen. Er wordt al gekscherend gesproken over het 'Big Brotherhouse'.

Thursday, 16 January 2014

War Remnants Museum


Vandochtend hebben we een bezoek gebracht aan het War Remnants Museum. Het is een museum wat vertelt over de vreselijke Vietnam oorlog. De gruwelijkheden die de Amerikanen hebben begaan, worden breed uitgemeten. Sommige foto's zijn té gruwelijk om aan te zien. De chemische middelen die tijdens de strijd zijn gebruikt, zorgen er tot de tweede en derde generatie nog voor dat er kinderen met ernstige misvormingen worden geboren.


In de middag zaten we weer in de schoolbanken. David Scot van TTV kwam informatie geven over Engelse les geven in Vietnam. Daarna was er nog anderhalf uur Vietnamese les. In deze korte tijd probeerde de docente ons getallen, begrippen over vervoer én over eten brengen. En dat was echt teveel in één les. Vooral de uitspraak is toch wel echt moeilijk. In Hai Phong volgen er meer lessen, dus wie weet wordt het nog wel wat.
Middagdutje

Co Chi Tunnels

De afgelopen twee dagen hebben we cursus gehad van half 9 tot half 5. Intensief, maar ook leuk. We moesten vooral zelf aan de slag, in tweetallen een les voorbereiden en de les daarna geven aan de hele groep.
Vandaag was er tijd voor een uitje naar de Cu Chi tunnels, een eindje buiten HCMC gelegen.   Onderweg werd er gestopt bij een fabriekje. Het was een werkplaats voor gehandicapten. Ik werd hier positief door verrast, had niet gedacht dat hier in Vietnam zo goed word gezorgd voor deze mensen.
Onder het Cu Chi Slagveld ligt een ondergronds tunnelsysteem, wel drie verdiepingen diep en 200 km lang. Hieronder leefden hele Vietnamese families tijdens de Vietnamoorlog. Overal hadden ze vallen gemaakt om Amerikanen in te lokken. We kregen de kans om zelf een stukje door zo’n tunnel te gaan, maar het was mij te nauw.

Monday, 13 January 2014

Oriëntatie

Vanochtend was er een oriëntatiebijeenkomst voor alle TTV'ers en moesten we de originele en gelegaliseerde documenten, zoals diploma's en Bewijs van Goed Gedrag,  inleveren om een workpermit te verkrijgen. Er wordt nogal moeilijk gedaan over namen op die documenten die exact moeten kloppen, dus laten we duimen dat alles ok is. Na de lunch was er een city tour georganiseerd.. We zijn met een busje naar district 5, waar de Chinese wijk is,  gereden en hebben daar de Thiên Hâu Pagode bekeken.  Vervolgens zijn we teruggereden naar district 1 en hebben daar de katholieke Saigon Notre-Dami Basilica bekeken. Aan hetzelfde plein ligt ook het beroemde postkantoor, gebouwd in 1892 door de Fransen.  Als laatste werden we afgezet bij een lokale markt. Leuk om rond te kijken en te zien wat er allemaal wordt verkocht. Maar nog geen behoefte om iets te kopen, want zaterdag vliegen we naar Hai Phong en ik heb de limit aan bagage al bij me. Ik moet zeggen dat een heleboel dingen hier echt spotgoedkoop zijn. Dan gaat het vooral om alles wat lokaal is. Een goede cappucino, die ik mezelf dagelijks gun, is bijna Nederlandse prijs. In de avond was er een welkomsdiner voor de hele groep in de Barbecue Garden, een prachtige plek, in een mooi verlichte tuin. Het eten was heerlijk, het heeft wat weg van gourmetten. In het midden van de tafels zitten branders waarboven je het vlees kunt barbecuen.
Centraal postkantoor Saigon
Notre Dame basilic


Thiên H6au Pagode

Saturday, 11 January 2014

Aankomst in Ho Chi Minh City

De vlucht verliep lekker soepel. Eerst van Amsterdam naar Bangkok en daarna naar HCMC. De afhandeling van het visum verliep ook gladjes, gelukkig. Het is hier heerlijk warm. Ik werd afgehaald van het vliegveld en met een taxi zijn we naar het hotel gereden in het centrum van HCMC. Het verkeer is een grote chaos met grote zwermen 'motorbikes' die alle kanten oprijden.. Niemand wil graag stoppen en iedereen zoekt een gaatje om in te schieten als het te druk wordt. Hele families met kleine kindjes zitten soms op zo'n motorbike. Ondertussen nog een mobieltje aan het oor houdend. Gelukkig is een helm verplicht.
Ik heb een nieuwe Vietnamese simcard voor de telefoon gekocht en ik kan gewoon Whats'appen. Vanavond zijn we met degenen die al zijn aangekomen uit eten geweest en nog even wat drinken. Het is hier een levendige, gezellige bedoening op straat. Maar een nachtje niet slapen breekt op, dus vanavond maar een beetje bijtijds naar bed. In het hotel tref ik Wendy, net aangekomen uit Nieuw Zeeland, zij is mijn room mate voor deze week. Ook zij is moe. Hopelijk lukt het om te slapen, de levendigheid van het uitgaansleven dringt hier de kamer goed binnen.

Friday, 10 January 2014

Klaar voor de reis.

Spannend tot op het laatste moment. Gisteren kwam ik er achter dat op mijn Visa Invitation Letter het paspoort nummer van mijn oude paspoort staat. Ongelofelijk stom van mij dat ik dat niet eerder had opgemerkt. Toen ik contact opnam met TTV gaf Lyn aan dat ik daarmee Vietnam niet binnen  kan komen, maar dat ze zou zien wat ze voor me kon doen. Om 12.00u kreeg een nieuwe Visa Invitation Letter met het juiste paspoort nummer erop.  pffffft, wat een opluchting! Over een uurtje gaan Martien en ik naar Schiphol. Ik voel me prettig opgewonden, maar ook zenuwachtig en zie op tegen het afscheid voor lange tijd.