Bamboetrein en Cambodjaanse dorpjes

Vanochtend werd ik opgehaald door 'Lucky', mijn tuk tuk chauffeur en gids voor deze twee dagen in en rond Battambang. Lucky spreekt, net als veel Cambodjanen, goed Engels en hij spreekt ook erg verstaanbaar. Hij heeft heel erg veel te vertellen over Cambodja, het land dat de afgelopen jaren zo enorm heeft geleden onder Pol Pot en zijn kornuiten, maar ook jaren daarna nog. Sinds een jaar of twintig gaat het beter, maar veel mensen hebben nog steeds geen goed leven onder de huidige regering die niet echt om het volk geeft.
We zijn eerst naar de Bamboetrein gereden voor een ritje met de trein. Dat was geweldig leuk. Het is een soort platte wagen waarop personen of goederen via het spoor vervoerd kunnen worden, aangedreven door een motor. Het is maar een enkel spoor en de regel is: Als twee treinen elkaar tegenkomen, dan moet de lichtst beladen trein ruimte maken. Dus hup, de bamboe mat eraf én de wielen eraf. Daarna kun je weer verder. Het hobbelt nogal, dus een kussentje om op te zitten is wel erg prettig. De trein rijdt zo'n 40/50 km per uur. Na 20 minuten is er een eindstation, daar komen allemaal kinderen op je afrennen die je zelfgemaakte armbandjes willen verkopen. We hebben er een klein steenfabriekje bekeken, wat gedronken en we hebben de trein weer teruggenomen.

                     



Het filmpje hieronder geeft een betere indruk:

Weer terug zijn we met de tuk tuk verdergegaan naar dorpjes in de omgeving. daar heeft Lucky me laten zien hoe rijstwijn wordt gemaakt en we hebben bij een krokodillenfarm gekeken.  Lucky vertelde uitgebreid, over Cambodjaanse tradities, over zijn vader, twee zussen en broer die hij in de oorlog verloren heeft, over zijn vrouw die voor 0,25 USD per stuk broeken naait, over dat maar 40% van de kinderen naar school gaat en over zijn onvrede over de huidige regering. En nog véél meer. Heel indrukwekkend.

In de dorpjes heb ik het eenvoudige,  armoedige leven van de Cambodjanen gezien. Ik voel me een beetje een voyeur die zich na alle armoede aanschouwt te hebben,  lekker terugtrekt in haar comfortabele resort. Er zijn hier veel buitenlandse non-profit organisaties die hier goed werk verrichten. Maar daar zitten helaas ook wat 'foute' organisaties tussen die aan hun eigen voordeel denken. Jan, de eigenaar van het resort,  heeft hier een paar jaar  als vrijwilliger gewerkt voordat hij dit resort begon.. Geweldig vind ik dat. 

Twee traditionele huizen op palen. Dat was om wilde dieren buiten de deur te houden. Het huis van binnen is één grote kamer. Niets gebeurt gescheiden. De koeien hier zijn niet voor het vlees of de melk, maar om te werken in de rijstvelden, zoals de buffels in Vietnam.

Een hanengevecht ter vermaak van de mannen van het dorp.

Bij een familie, zij maken noodles en andere gerechten voor de verkoop.