Vrij vanwege kou

leerkrachten oefenen bordschrijven

In Vietnam werkt het anders dan in Nederland en het lukt me prima het te nemen zoals het komt. Het heeft niet zoveel zin om me druk om te maken of te vragen naar het 'waarom'. Dat voelt eigenlijk best wel prettig. Elke week krijgen we een nieuw lesschema. Elke week geven we op andere scholen en in andere klassen les. Het geeft me niet de kans om een band op te bouwen met een klas. Of om na verloop van tijd de kinderen een beoordeling te geven voor hun Engels. Het geeft mij als leerkracht de neiging om me minder verantwoordelijk te voelen voor mijn lessen. Die ene keer dat ik in deze klas lesgeef, maakt toch geen verschil. Wel kom ik zo op veel verschillende scholen en ik zie wel degelijk verschillen tussen scholen. Dat had ik niet verwacht in dit communistische land. Sommige scholen zijn echt wel  rijker dan andere scholen. Sommige scholen zijn helemaal kaal. De bankjes staan gewoon op een betonnen vloer. In de lokalen staan geen kasten met spullen en er hangt helemaal niets aan de muur. Andere scholen geven een veel rijkere indruk, er hangen mooie platen aan de muur, er hangen gordijnen of zonneschermen voor de ramen, en er staan kasten met boeken in de lokalen. Ik ben er nog niet achter of het gaat om bijv. private en publieke scholen.

Ik zie de mooiste handschriften hier, ook in de lokalen

Gisteravond werd ik ge-smst dat mijn observatie van een collega voor vanmiddag verviel en dat ik in plaats daarvan zelf lessen moest geven op een andere school. De namen van de scholen zijn te moeilijk voor ons, dus wordt er met initialen gewerkt. Dus vanmiddag hoefde ik niet naar DH, maar naar TP.
Vanochtend om 7.10u begonnen mijn lessen op NDC. Om 6.30u werd ik opgehaald met de taxi. Samen met Dan en Mikael. Dan werd bij zijn school afgezet. Toen we langs NDC kwamen, reed de taxi door en ik gebaarde dat hij ons af moest zetten, maar hij riep: 'No, no, no!'. Daarna reden we de halve stad door en kwamen weer in de richting van de campus. De chauffeur sprak geen Engels, dus van hem werden we niets wijzer. Mikael en ik begrepen er niets van, tot ik in de auto werd gebeld door iemand van het DTLC kantoor. De lessen van vanochtend waren gecancelled. Om 7.15u waren we weer thuis en ben ik mijn bed maar weer ingedoken. Pas vanmiddag hoorde ik dat NDC dicht was vanwege de kou. De temperatuur was onder de 10 graden gekomen. En aangezien op die school ramen en deuren niet echt goed  afsluiten, is dat wel te begrijpen. Morgenochtend moet ik er weer lesgeven. De weersvoorspellingen zijn hetzelfde als voor vandaag. Ik zit eigenlijk te wachten op een sms'je.