'Rustige straat'

Afgelopen week kwam ik op internet de volgende uitspraak tegen:
"Een stil plekje vinden in Viet Nam is net zo moeilijk als een droog plekje vinden tijdens de moesson." 
En dat is helemaal waar. Mijn oordoppen zijn hun gewicht in goud waard.

Ik woon in een rustige straat. Ja, dat is waar, geen druk toeterend verkeer hier zoals verderop in de stad. Maar wat dan wel? Kraaiende hanen in de vroege ochtend, vanaf half 6 groepjes wandelaars die luid tetterend voorbijkomen, allerhande verkopers die met hun brommer/fiets/karretje door de straat komen met daaraan een luidspreker bevestigd, al vanaf half 7 's ochtends, ook in het weekend. Werkplaatsen tussen de huizen, blaffende honden, een buurman die van Karaoke houdt en waar de hele buurt van mag meegenieten,
en er wordt een huis gebouwd aan de overkant van de straat.

                                       Onderstaande filmjes zijn opgenomen vanaf mijn balkon.

Vietnamesen klagen niet gauw. Dat betekent dat een grote groep z'n gang gaat en zich van niemand iets aantrekt. Het is hier ook bijv. de gewoonte om voor te dringen. En in het verkeer is het één egocentrische bedoening 'ikke eerst!'.