Zomervakantie

Afgelopen week was mijn laatste schoolweek in Vietnam. Het is een interessante ervaring geweest. Ik vond het erg leuk om les te geven op de lokale scholen, te zien hoe het er  hier aan toe gaat. De kinderen maken erg veel lesuren, maar daardoor zijn ze moe en kunnen ze zich niet altijd goed concentreren op de lessen. Veel is niet altijd beter. Het gaat om de kwaliteit. De kinderen  gaan 's avonds laat naar bed en moeten om 7 uur weer in de schoolbanken zitten, ook dat is niet bevorderlijk. Het lesgeven zelf was in die zin  vermoeiend, dat wij als buitenlandse leerkrachten hier alleen zijn om 'spreken' en 'luisteren' te geven. Ik was constant in interactie met de klas en er was nooit een momentje dat ze 'even zelf aan het werk gingen'. En ik stond letterlijk voor de klas, aan het eind van een lange dag had ik geen voeten meer over.

School is out for summer

School is out forever

School's been blown to pieces

No more pencils, no more books

No more teachers dirty looks

 Alice Cooper

Het feit dat ik de taal van de kinderen niet sprak, was ook onhandig, vooral bij moeilijk gedrag. Ik kon niet met ze praten over hun gedrag. Vaak was er een klassenassistente of een Vietnamese leerkracht aanwezig in de klas. Aan de een had je wat meer dan aan de ander. Sommigen hielpen met vertalen of met de orde. Anderen hadden alleen aandacht voor hun mobiele telefoon. Een paar van hen deelden tikken uit aan kinderen of sloegen met een lineaal als ze stout waren.  Het was erg leuk om de verschillen te zien tussen alle klassen en scholen. Die waren soms erg groot, wat betreft gedrag en wat betreft het oppakken van de leerstof. Hoewel het soms best moeilijk was om de aandacht van de kinderen vast te houden, waren ze wel erg enthousiast, dat merkte ik bijv. als ze gingen juichen zodra ik de klas binnen kwam. Eén klas kwam me altijd tegemoet rennen op het plein. Als ik in de pauze over het plein liep, of na schooltijd, riepen alle kinderen 'Hello! Hello!' naar me en sommigen probeerden nog 'How are you?' daaraan toe te voegen. Ik vond het heerlijk dat ik gelijk na de laatste les meteen naar huis kon, tussen de middag ruim de tijd had om thuis te lunchen. Ik had geen vergaderingen, rapporten, oudergesprekken, commissies, groepsplannen, handelingsplannen, toetsadministratie enz. Ik hoefde me alleen maar druk te maken om datgene waarvoor ik ooit voor het onderwijs heb gekozen: lesgeven.