Wednesday 30 April 2014

Reunification Day

Vandaag, 30 april, is een nationale vrije dag. Men noemt deze dag 'Herenigingsdag'. Op 30 april 1975 kwam er een eind aan de oorlog die wij  kennen als de Vietnam oorlog. In Vietnam noemen ze deze oorlog de Amerikaanse oorlog. Op 30 april 1975 veroverden de Viet Cong en Noord Vietnamese troepen de stad Saigon, tegenwoordig Ho Chi Minh City genoemd. Dit was het begin van een periode waarin werd toegewerkt naar een hereniging van Noord- en Zuid Vietnam. Deze hereniging werd officieel op 2 juli 1976 toen  de Socialistische Republiek Vietnam werd gevormd.


De vlag bestaat uit een rood veld met een gele ster, die het leiderschap van de Vietnamese Communistische Partij symboliseert. De vijf punten van de ster staan voor de arbeiders,de  boeren, de soldaten, de intellectuelen en de handelaars. Het rood in de vlag staat voor het bloed van het volk en voor de communistische revolutie.

Vandaag dus een vrije dag. We gaan een dagje naar Do Son, waar verschillende activiteiten zijn. Het zal vast een stuk drukker zijn dan beschreven op mijn blog van 24 februari 2014.



Tuesday 29 April 2014

Ninh Binh motorbike tour

In Vietnam rijdt iedereen op een brommer of scooter. Maar ze noemen het allemaal een 'motorbike'. Geen goede vertaling in het Engels, dus. Maar dat maakt niet uit, het is supertof om hier op een brommer of scooter te rijden. Meestal zit ik achterop. Zaterdag heb ik een filmpje gemaakt van een ritje in de omgeving van Ninh Binh.


Monday 28 April 2014

Ninh Binh

Afgelopen weekend zijn we naar Ninh Binh gegaan, een plaats zo'n 100 km ten zuiden van Hai Phong.
Een prachtige omgeving. En wat hadden we zaterdag een geluk met de zon. Ondanks dat de temperatuur nu al een poosje boven de 25 graden blijft, wil de zon er steeds nog maar niet bijkomen.

In Ninh Binh hadden we een tour geboekt bij het Guesthouse waar we verbleven. Achter op de brommer gingen we eerst naar Tam Coc. Daar stapten we in een roeiboot en gingen we varen over de Ngo rivier  omringd door rijstvelden waar tussendoor kalkstenen kliffen omhoogsteken. Daarbij passeerden we drie grotten. Aan het eind waren de bootjes met pinnige verkoopstertjes die hun waren aan ons probeerden te verslijten.

 



 



Wednesday 23 April 2014

Journaal

Met alle communicatiemiddelen tegenwoordig is de wereld een stuk kleiner geworden. Ik kan mailen, skypen, Whats appen, Facebooken, enz. En ik kan mezelf goed op de hoogte houden van het nieuws in de wereld en in Nederland. Als het internet hier goed is, met name 's ochtends, pak ik nog wel eens een journaaltje mee. Dat lukt niet altijd, maar toch wel een paar keer per week.

Ontbijt bij het journaal

Monday 21 April 2014

Pasen

Pasen gaat hier helemaal aan mij voorbij.  Protestantse kerken worden hier onderdrukt, zij kunnen niet openlijk diensten houden. Waar Pasen wél uitbundig gevierd wordt, is de katholieke kerk. Vrijdagavond kwam ik in Hai Phong een processie tegen. Een beeld van Jezus, met op zijn schouders een kruis, werd meegedragen. De processie met een grote groep gemeenteleden was op weg naar de kerk.
Zaterdagavond was er een dienst in de St Joseph's Cathedral in Hanoi. Daar heb ik even een poosje bijgezeten. De dienst duurde uren, op een gegeven moment ben ik weggegaan en ben ik op een terrasje aan de overkant iets gaan drinken. Daar was de dienst nog steeds te volgen, want er hingen luidsprekers buiten.  De kerk zat stampvol. Er waren opvallend veel jonge mensen aanwezig. Achteraan en buiten stonden heel veel mensen voor wie geen zitplaats meer was, mee te luisteren. Toen ik om kwart voor elf mijn hotel opzocht, was de dienst nog steeds niet afgelopen.

 
Iedereen kreeg een plastic bekertje met daarin een waxinelichtje. Hmm, ik moet er niet aan denken wat er gebeurt als er brand uitbreekt met zo'n massa mensen.

Saturday 19 April 2014

Koningsdag

Vandaag was er een Nederlands feestje in Ha Noi, vanwege Koningsdag. Mijn Vietnamese collega van NDC, Huyen, wilde graag mee. Zij nam ook nog een vriendin mee. Wat voor beeld zij nu van Nederlanders hebben?


Friday 18 April 2014

'Rustige straat'

Afgelopen week kwam ik op internet de volgende uitspraak tegen:
"Een stil plekje vinden in Viet Nam is net zo moeilijk als een droog plekje vinden tijdens de moesson." 
En dat is helemaal waar. Mijn oordoppen zijn hun gewicht in goud waard.

Ik woon in een rustige straat. Ja, dat is waar, geen druk toeterend verkeer hier zoals verderop in de stad. Maar wat dan wel? Kraaiende hanen in de vroege ochtend, vanaf half 6 groepjes wandelaars die luid tetterend voorbijkomen, allerhande verkopers die met hun brommer/fiets/karretje door de straat komen met daaraan een luidspreker bevestigd, al vanaf half 7 's ochtends, ook in het weekend. Werkplaatsen tussen de huizen, blaffende honden, een buurman die van Karaoke houdt en waar de hele buurt van mag meegenieten,
en er wordt een huis gebouwd aan de overkant van de straat.

                                       Onderstaande filmjes zijn opgenomen vanaf mijn balkon.

Vietnamesen klagen niet gauw. Dat betekent dat een grote groep z'n gang gaat en zich van niemand iets aantrekt. Het is hier ook bijv. de gewoonte om voor te dringen. En in het verkeer is het één egocentrische bedoening 'ikke eerst!'.

Thursday 17 April 2014

There's a rat in my kitchen

Tja, hoe zal ik het eens zeggen?


Het is natuurlijk niet ongewoon dat je  hier op straat ratten ziet, vooral 'avonds,  maar in huis vind ik het toch wat minder leuk. Gelukkig heb ík ze nog niet in míjn (bad)kamer gehad. Twee anderen hier in huis wél. Danny was helemaal in paniek. Zij barricadeerde haar badkamerdeur en wachtte huilend op hulp. Joe bleef heel 'cool' toen hij 's nachts  een rat in zijn toiletpot rondjes zag rennen. Hij deed het deksel erop en verzwaarde  dit met een grote kan water. Daarna trok hij zo vaak mogelijk door. De ratten zitten ook op zolder, daar haal ik dagelijks mijn schone was van de lijn, maar ik heb ze nog niet gezien. En nu is er al twee keer een rat gesignaleerd in de keuken. Ik heb nu toch wat minder lust om zelf te koken.

Wednesday 16 April 2014

Brandweer

Twee straten verderop zit een kleine brandweerkazerne. Eigenlijk altijd als ik er langskom, staan de wagens daar. Er wordt niet zo vaak uitgerukt, sirenes hoor je hier hoogst zelden in tegenstelling tot  Nederland of andere steden in de wereld. De brandweer is wél beroeps, de mannen zijn altijd aanwezig.
















Tuesday 15 April 2014

Als het geld op is....

......dan stop je met bouwen. In de wijk waar ik woon, staan een aantal blokken met appartementen die half af zijn en waar niet verder aan gewerkt word. Het geld is op.
Vlakbij staan een paar appartementcomplexen die er aan de buitenkant af uitzien, maar waar helemaal niemand in woont.

Monday 14 April 2014

Vietnamees kinderliedje

Elke klas van de Primary Schools heeft een klassenvertegenwoordiger. Meestal zijn dit meisjes. Zij zijn een beetje het 'baasje' van de klas en vervangen soms de leerkracht. In de scholen is het de gewoonte dat als de trommel slaat, de leerlingen naar de klas gaan. Pas als alle leerlingen binnen zijn, lopen de leerkrachten op hun gemakje naar de klas. Soms zie je dan dat zo'n klassenvertegenwoordiger  liedjes aan het zingen is. Als een klas onrustig is tijdens de les, manen ze soms tot stilte of ze geven de groep aan het begin van de les het commando om op te staan en de leerkracht goedemorgen te wensen.
Onderstaand filmpje heb ik opgenomen op NDC in grade 2 (groep 4). Het eerste lesuur begint om 7.10u in de ochtend en de klas zingt wat Vietnamese liedjes.


NDC is de school waar ik over heb geschreven in mijn blog van donderdag 6 maart. Zoals je ziet, ziet dit lokaal er een stuk beter uit. Het werkt hier n.l. zo: de klassen worden ingedeeld op niveau. Als een klas goed presteert, worden ze daarvoor beloond, dan is er geld beschikbaar. Ze zitten in mooiere lokalen en hebben betere spullen, zoals geluidsapparatuur of beamers in de klas. Als je minder slim bent, heb je pech in dit land.

Sunday 13 April 2014

Religie

De Vietnamese bevolking is een mengeling van aanhangers van boeddhisme en confucianisme, traditionele lokale geloven en katholicisme. Hoewel de communistische overheid godsdienstige praktijken heeft afgeraden, wordt het getolereerd binnen de context van onder overheidstoezicht staande boeddhistische en katholieke groepen en sinds 1990 is de traditionele verering bij boeddhistische tempels toegestaan.
De protestantevangelische kerken (die hoofdzakelijk onder etnische minderheden worden gevonden) en andere niet-geregistreerde groepen worden actief onderdrukt. Helaas. Religie en politiek zijn onderwerpen die je hier niet gauw aanroert met de lokale bevolking. Ik haal deze informatie dan ook van het internet.

De religie in Vietnam is van oudsher beïnvloed door de Chinezen. De meeste Vietnamezen hangen een religie aan die een mengsel is van boedhisme, taoïsme en voorouderverering.
Tijdens de kolonialisatie van Vietnam is het katholicisme onder de Vietnamezen verspreid.
Overal in dit land kom ik pagoda's en tempels tegen, in mindere mate ook katholieke kerken. Wat me opgevallen is, is dat deze kerken op zondag bomvol zitten. Bij de kerk in Hai Phong zaten de mensen zelfs op krukjes buiten naar een scherm te kijken, zodat ze de dienst binnen konden volgen. De kerk is erg open, tijdens de dienst kun je gewoon binnenlopen en plaats nemen.
St Josephs Kathedraal in Ha Noi:
 

Saturday 12 April 2014

Ao

Dit weekend ben ik eens een keer in Hai Phong gebleven. Er valt hier niet zoveel te beleven, maar een rustig weekend is ook wel eens lekker. Vanmiddag ben ik bezig geweest met het voorbereiden van mijn reis door Vietnam vanaf 31 mei. Daar heb ik ontzettend veel zin in. Ik ben de weken hier een beetje aan het aftellen nu. Inmiddels weet ik wel hoe het werkt hier en ik wil graag andere (mooiere) plekken bezoeken in Vietnam.
Vanavond zijn we uit eten geweest bij de Japanner en daarna naar een verborgen pareltje hier in Hai Phong gegaan, het café Ao (vert. vijver). Gevonden via onze Vietnamese vrienden, verborgen in een straat, waar wij het zelf nooit hadden gevonden. Een heerlijke plek om even iets te drinken. Ze hebben goede smoothies met lekkere gepofte kastanjes.

 

 

Thursday 10 April 2014

Hùng Vương

 Gisteren was ik een dag vrij, omdat het een nationale feestdag was: Hùng Vuong. Een beetje een vage dag, maar het is altijd leuk om vrij te zijn. Toen ik dinsdag in de klas vroeg aan de kinderen wat ze gingen doen op deze dag, was het antwoord van de meeste kinderen: 'leren' en 'huiswerk maken'. Toen ik daarbij vragend naar de Vietnamese leerkracht keek, bevestigde ze dat de kinderen veel huiswerk hebben. Arme kinderen, we hebben het over Grade 3 (groep 5). Kinderen die vijf dagen per week naar school gaan van 's ochtends zeven tot 's middags vijf. De ouders in Nederland zijn nog wel eens bang dat hun kind op school te hard moet werken. Dat valt erg mee vergeleken met hier. Er zijn hier ook niet veel vakanties. Met TET twee weken en drie maanden zomervakantie. Van die drie maanden hebben veel kinderen en leerkrachten alleen de maand juni echt vrij. In juli en augustus is er zomerschool.

Wij hebben op deze vrije dag een bezoekje gebracht aan de 'countryside', op de fiets. Het was erg grappig om te zien dat veel mensen stomverbaasd waren om westerse mensen te zien fietsen door hun dorp. Op een gegeven moment hadden we een sliert kinderen achter ons aan. Lopen of fietsen voor de ontspanning kennen ze hier niet.

Wednesday 9 April 2014

Oversteken

De straat oversteken is hier echt een 'ding'. Er zijn zebrapaden, maar die respecteert niemand. Er zijn voetgangerslichten bij kruisingen, maar daar valt niet op te vertrouwen. Je moet 100 % op je qui vive zijn. Wachten op een rustig momentje zit er meestal ook niet in. Je moet gewoon gaan. Alle fietsers, brommers en auto's kiezen wel om voor of achter jou langs te gaan. Over het algemeen wordt er niet hard gereden. Met de fiets is het nog spannender. Dat doe ik naar voorbeeld van alle lokalen. Ik fiets vanaf de stoep tegen het aankomend verkeer in en schuif steeds een beetje op tot ik op mijn eigen rijbaan ben. En ook daar schuif ik steeds weer een beetje op tot ik aan de stoepkant fiets. Het lijkt een beetje op varen.Het voelt elke keer weer als een overwinning als ik veilig de overkant heb bereikt.
In dit filmpje zie je kinderen oversteken als ze uit school komen. Van Klaarovers hebben ze hier nog nooit gehoord.
 Zoals je hoort, wordt er veel zinloos getoeterd. Als ik met mijn collega oversteek, pakt hij altijd mijn arm vast, net zoals deze kinderen, en dan zegt hij: "If we die, we die together."

Tuesday 8 April 2014

De kapper

Er zijn hier erg veel kappers in Hai Phong. En eerlijk is eerlijk, het haar van de Vietnamezen zit altijd goed of het nu mannen, vrouwen of kinderen zijn. Je ziet erg veel kappers op straat. Maar sommigen hebben een kleine 'salon'. De deuren staan altijd open. Vóór wordt  gewassen en geknipt, achter wordt geleefd.

Vorige week ben ik zelf naar de kapper geweest. Het was echt even nodig. De kapster sprak geen woord Engels. Ik moest maar zien wat ervan kwam. Ze ging eerst mijn haar wassen. Daarbij mocht ik languit liggen op een bank, heerlijk. Niet met je hoofd achterover hangen in een stoel, wat ik meestal als pijnlijk ervaar. Bij het wassen hoorde ook een hoofdmassage. En mijn grijze haren werden eruit getrokken. Daarna werd mijn haar geföhnd. Toen het weer droog was ging ze knippen. Ze deed het erg goed. En dat voor maar 3,50 Euro.

Toen ze bijna klaar was, kwam er een Engels sprekende buurvrouw binnen. Zij knoopte een gesprekje aan en nodigde me bij haar thuis uit voor een kopje thee. Ze vond het helemaal geweldig dat er een buitenlandse bij haar op bezoek kwam.


Sunday 6 April 2014

Perfume Pagoda

Vrijdagavond heb ik, gelijk uit school en nadat ik op kantoor mijn lesschema voor volgende week heb opgehaald, de bus naar Hanoi genomen. Op zaterdag heb ik n.l. een trip naar de Perfume Pagoda geboekt. Om 8 uur in de ochtend moeten we klaar staan. We worden opgehaald door Tham die deze dag onze gids is. Daarna halen we een Maleisische familie op en gaan we met de minibus op pad. Het verkeer is erg druk en chaotisch. Er zijn twee rijbanen en een vluchtstrook, maar we rijden in rijen van vier auto's naast elkaar. Langs de kant van de weg staan overal mensen, waarschijnlijk om opgepikt te worden. Natuurlijk is er onderweg een stop. Bij een workshop/winkel. Er is ook een koffieshop.

Deze mensen borduren schilderijen
 
Tegen 11 uur arriveren we bij de wharf. Die ligt vol met sampans (roeiboten). Met z'n allen gaan we mee in zo'n sampan. Een vrouw zit aan de roeiriemen.

Wednesday 2 April 2014

Fietstochtje

Deze week heb ik een makkelijke week. Maandag was ik de hele dag vrij en dinsdagochtend ook. Maandagmiddag was ik 'on call'. Dat zijn we allemaal één dagdeel per week. Als er dan iemand ziek is, moeten we invallen. Deze uren worden als overwerk gezien. Deze week waren er geen zieken of inhaallessen. Dinsdag om 12 uur hoor ik dat de lessen van de middag ook zijn gecancelled. Lekker hoor. Samen met een collega wiens lessen ook uitgevallen zijn, ben ik gaan fietsen. De stad uit en maar zien waar we uitkomen. Zonder kaart, want die hebben we niet. We komen eerst langs een heel grote begraafplaats. Die ziet er heel verzorgd uit. Vooral de bloemen vallen heel erg op.


Deze vrouwen verbranden
nepgeld voor de dode.

Tuesday 1 April 2014

Hospital Cave, Cát Bà

In een grote grot op Cát Bà eiland is tijdens de Vietnam oorlog een ziekenhuis gebouwd. Tussen 1963 en 1965, met behulp van China. Het was tegelijkertijd een safehouse voor de Viet Cong leiders. In de grot is een gebouw van drie verdiepingen en het telt 17 kamers. Er was zelfs een bioscoop en een zwembad. Het gebouw is gebruikt tot 1975. In de zomers was het binnen koel, in de winters was het binnen lekker warm. De kamers en gangen zijn op hoogte gebouwd, een stuk aangenamer dan de ondergronds tunnels die elders in het land werden gebruikt.

De ingang
Uitzicht vanaf de ingang van de grot
De deur leidt naar de ingang
van het gebouw