Cát Bà eiland

In het weekend ben ik naar Cát Bà eiland geweest. Dit mooie groene eiland ligt heel dicht bij Hai Phong. Aangezien we de zon een paar keer hadden gezien afgelopen week, dachten we dat het nu wel tijd was om Cát Bà eens te gaan bezoeken. Met de taxi zijn we eerst naar de haven gereden en daar hebben we de hydro-elektrische boot genomen.

 

Zoals je ziet niet de beloofde zon, maar wederom regen. Het is echter niet koud, zo rond de 25 graden Celcius.

 

School

Op dinsdagmiddag ben ik regelmatig op de school NTH. Het is een prettige school. De kinderen zitten in groepjes in de klas. De lokalen zien er gezellig uit. En er is in de teamkamer altijd wat te eten voor de leerkrachten.

 

Ja, jullie zien het goed: afgelopen week heeft de zon na zeven weken afwezigheid een paar keer geschenen.
Vandaag is weer een regendag, helaas.

 

Kleuterschool

DTLC verzorgt ook Engelse lessen op een kleuterschool in Hai Phong. Hier heb ik een paar keer les mogen geven. De lessen duren dertig minuten, tien minuten korter dan in de hogere groepen. De klasjes zijn lekker klein (15-20 kinderen). En ik heb een speellokaal tot de beschikking, dus dat schept mogelijkheden voor bewegingsspelletjes. De school zelf ziet er aantrekkelijk en gezellig uit. Alle schoenen gaan uit bij de ingang.

 

 

Hoa Lo Gevangenis

De Hoa Lo Gevangenis in Hanoi werd oorspronkelijk gebouwd om als gevangenis dienst te doen onder Franse heerschappij. De Fransen sloten er politieke gevangenen in op en noemden het gebouw 'Maison Centrale.' Het gebouw opende in 1896 haar deuren en er was plaats voor 450 gevangenen. Maar in de praktijk was het vaak het vierdubbele.  Een groot gedeelte was voor vrouwen. Wat je te zien krijgt is dat de Vietnamese politieke gevangenen slecht werden behandeld. De leefomstandigheden waren beneden peil, er werd gemarteld en er werden mensen ter dood gebracht met de guillotine. Tijdens de Vietnamoorlog verbleven hier de Amerikaanse krijgsgevangenen. De gevangenis werd ook wel Hanoi Hilton genoemd. Met deze titel is later een film gemaakt. Volgens het museum hebben de Amerikaanse gevangenen een gezellige tijd gehad en werden ze goed verzorgd. Ze konden allerlei sporten beoefenen, kerst vieren in de kerk en een eigen moestuin onderhouden. Persoonlijk denk ik dat hier een erg gekleurd beeld is neergezet.

Luxe opsnuiven

Als ik in Hanoi ben, geeft me dat, buiten de Oude Wijk, het gevoel dat ik in een Europese stad zou kunnen zijn. Dat is de Franse invloed. Vietnam is lang een Franse kolonie geweest. Dat gevoel wordt nog eens benadrukt in het winkelcentrum Trang Tien Plaza, in 2000 gebouwd in het centrum van Hanoi. Het is gewoon leuk om even binnen te lopen. Vooral benden zijn de luxere winkels gevestigd, zoals Dior, Vuitton en Cartier. Daar staan  portiers voor de deur om die deur voor je open te doen als je naar binnen loopt. Boven zijn ook wel wat betaalbaardere winkels zoals Mango en Gap. De kleding is hier wat meer op Europeanen gericht wat maten betreft. Nu ben ik voor Europese begrippen niet echt groot en dik, maar het is in Hai Phong heel erg moeilijk om iets in mijn maat te vinden. Alles in de winkels daar is mij te klein. Dus lekker kleding shoppen: Ho maar. Is ook niet erg, want als ik ga rondreizen in juni, wil ik zo weinig mogelijk meenemen.

Bruiloft

Vandaag zijn Nam en Mary getrouwd. Zo'n bruiloft is toch wel anders dan wij zijn gewend. Het speelt zich allemaal af rond lunchtijd. Deze bruiloft is groots, er zijn duizend gasten uitgenodigd. Een aantal, waaronder ik moet gewoon werken in de ochtend. De andere collega's is gevraagd om te helpen alle gasten te verwelkomen. Vanaf half 11 komen alle gasten. Bij de deur, bovenaan de trap, staat het bruidspaar met wederzijdse ouders en Joe en Jennifer. Zij geven iedereen een hand en alle gasten worden
gefotografeerd.

Hond op het menu

In het noorden van Vietnam is het vrij gewoon om hond te eten. Net zoals in een aantal andere Aziatische landen. Met de minibus was ik al een aantal keren door een straat gereden waar hond te koop wordt aangeboden. Met de fiets ben ik er gisterochtend naartoe gereden om het eens van dichtbij te bekijken en wat foto's te nemen. Nou lust ik sowieso geen vlees of vis dat er nog herkenbaar uitziet, ik heb een voorkeur voor fileetjes (heel hypocriet) , maar deze honden zien er voor mij niet echt appetijtelijk uit. Ze worden compleet verkocht met de kop en de staart er nog aan.

De honden van dichtbij gefotografeerd: wie hier niet tegen kan, moet nu maar niet verder kijken. 

Avondje bowlen

We hebben hier in Hai Phong 'Parksons', een modern gebouw met westerse faciliteiten waar ik met regelmaat kom. Er zijn beneden twee koffieshops waar ze goede cappuchino hebben en waar ik soms een paar uur zit te lezen. Of afspreek met anderen. Er is ook een groot warenhuis met de duurdere merken. Er loopt tal van personeel rond, maar klanten zie je er niet. Boven het warenhuis is een mooie bioscoop waar ik inmiddels een paar keer naar de film ben geweest. En er is een bowlingbaan waar we gisteravond zijn geweest. Voor Tuan was het de eerste keer dat hij ging bowlen. En hij won de eerste wedstrijd ook nog meteen. Ik heb zowaar de tweede ronde gewonnen.

 

 

Waterpoppenspel

Vietnam kent een vorm van poppenspel dat nergens anders op de wereld wordt gespeeld.
M-a-Roi Nuóc, poppentheater in het water. Het toneel voor deze ongewone en al tien eeuwe oude vorm van poppenspel is het wateroppervlak. De spelers gaan schuil achter een scherm en bewegen de poppen met lange bamboestokken terwijl ze tot hun borst in het water staan. Ze worden begeleid door een muzikale groep. Vroeger werden de voorstellingen gehouden in de openlucht, in een visvijver bijvoorbeeld of op ondergelopen land. Tegenwoordig zijn er speciale theaters, zoals in Hanoi en HCMC. Er zijn dagelijks wel vijf voorstellingen en het zit vol met toeristen. Hoewel niet helemaal rekening is gehouden met de westerse toerist, ik zat klem met mijn kniën tegen de stoel voor me.

Relax-weekend

Omdat het weer de afgelopen weken niet echt gezellig was, men noemt het hier 'Mouldy March', heb ik dit keer een lekker luxe Japans hotel geboekt in Hanoi. Van -1 ster naar 4 sterren voelt wel erg prettig. Ha, ha.
Ik heb hier lekker gebruik gemaakt van de sauna, jaccuzi en het zwembad. En tot slot een relaxmassage. Die massage was best wel hardhandig en pas achteraf voelde ik mij geheel relaxed.

 

 

Vietnamese begroeting

De mensen zijn hier in Hai Phong erg open en vriendelijk. Als je over straat loopt roepen ze de hele tijd "Hello!"  Een eerste gesprekje met een vreemde in een winkel, hotel of op straat verloopt vaak zo:

Vietnamese: Hello!
Ik: Hello
Vietnamese: Where do you come from?
Ik: From Holland
Vietnamese: How old are you?
Ik: I am 46
Vietnamese: You are very beautiful. And you look much younger.
Ik: Thank you.
Vietnamese: Do you have children?
Ik: No
Vietnamese: You must be very unhappy!
Ik: huh???

Ik heb ook wel eens gezegd dat ik 35 ben. En dan zeggen ze nog steeds: You look much younger!
 

Culture Shock

Vanaf het begin heeft TTV ons gewaarschuwd voor Culture Shock. We moeten er rekening meehouden dat we daar allemaal last van kunnen krijgen.
Op  een Engelse website  vond ik een artikel over Culture Shock met daarin te onderscheiden de volgende vier stadia:

Stadium 1: de wittebroodsweken
Stadium 2: teruktrekking
Stadium 3: aanpassing
Stadium 4: enthousiasme

Ik geloof dat ik stage 2 zo ongeveer heb overgeslagen. 
Of zou die fase binnenkort nog komen?

In één ding ben ik wel zwaar teleurgesteld en dat is het weer. Eerst de kou en nu de regen. De zon heb ik al in geen weken gezien. Dat is zo totaal niet wat ik verwacht had in Vietnam. In het zuiden schijnt de zon wel volop. 

 

      

Engagement party

Gistermiddag waren we uitgenodigd voor het verlovingsfeestje van Mary en Nam. Zij werken beide voor DTLC. De vader van Mary is de eigenaar en Mary zelf is de directeur van onze vestiging. Een engagement gaat kort vooraf aan de trouwerij. Op 20 maart wordt het huwelijk besloten. Dan is er nog een veel groter feest. Bij het huis van Mary is een feesttent opgezet. Alles in de kleuren rood en wit. Rood is de kleur van geluk. Als we aankomen staan de bruidsmeisjes en de familie van Mary ons al op te wachten. De familie van Nam komt later. Vandaag geeft de familie van Nam geschenken aan de familie van Mary. Dat moeten tussen de zeven en veertien geschenken zijn, volgens traditie. Na het huwelijk zal Mary bij de familie van Nam gaan wonen.

Internationale vrouwendag

Vandaag, 8 maart, is het Internationale Vrouwendag. Een feit dat in Nederland aan mij voorbij gaat. Maar hier in Vietnam wordt het belangrijk gevonden. Mensen wensen je 'Happy Womensday!' en vragen naar je plannen voor de dag. En of ik nog een kado krijg van mijn man.
Gisteravond ging ik uit met Tuan en Huyen en werd ik verrast met dit prachtige boeket ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag.

In oktober wordt in Vietnam ook nog de Nationale Vrouwendag gevierd.

Nieuwe fiets

 Al een paar weken roep ik dat ik een fiets wil kopen en gisteren moest het er toch maar eens van komen. De middaglessen waren komen te vervallen en ik had onverwachts (weer) een vrije middag. Een paar meiden van de groep hadden afgelopen week een fiets gekocht en van hen kreeg ik een adresje. Het was wel druilerig weer, maar kom, een Hollandse meid is wel wat gewend. Ik had al gehoord dat er niet onderhandeld kon worden en dat de prijzen vast lagen. Ook wel weer prettig, dan weet je waar je aan toe bent. Het zijn allemaal tweedehandsfietsen en de kwaliteit is beduidend minder dan in Nederland. De eerste fiets die ik probeerde was niets, de tweede die wat duurder was, een stuk beter. De verkopers spraken geen Engels, maar ik heb toch voor elkaar gekregen dat ik een gratis mandje en slot erbij kreeg. Vooral dat slot is erg prettig, want ik weet gewoon niet waar ik hier een fietsslot zou kunnen kopen.
Ik voel me een stuk mobieler nu. Naar de supermarkt was het bijv. 45 minuten lopen en dan terug met de taxi. Ja, ik ben erg happy met mijn fiets!

Een les op een andere school.

Gistermiddag heb ik lesgegeven op TP. Een school die totaal anders is dan NDC waarvan ik gisteren foto's heb gepost. De lokalen zijn duidelijk veel aangekleder. De kinderen zijn ook anders, de sfeer is rustiger en het niveau ligt veel hoger. Ik heb een paar foto's van Grade 3 (groep 5). En het thema is 'in my city'.

 

 

Thuis vertelde ik mijn collega, die een aantal dagen lesgeeft op TP,  dat ik een leuke middag had gehad op haar school. Haar reactie: "And I had a hellish afternoon in your school."
NDC is niet populair  bij mijn collega's, had ik eerder vanochtend al gehoord.

En is je de foto van Uncle Ho boven het bord al opgevallen?

Een les in Grade 2

Vanochtend heb ik twee lessen in Grade 2 gegeven. Dat is in Nederland groep 4. Aan Huyen (de Vietnamse leerkracht Engels op deze school)  heb ik gevraagd wat foto's te maken en ze is overijverig aan het werk gegaan. De lessen zijn op NDC, de school waar ik de meeste tijd doorbreng. Het is een school die er wat minder rijk uitziet dan andere scholen die ik hier heb gezien. De klassen hier hebben ook wat meer moeite om de lesstof op te pakken. Toch heb ik het hier wel naar mijn zin op deze school. De les van vanochtend heeft het thema 'jobs'. DTLC levert alle lesplannen en flashcards aan. Die hebben altijd dezelfde structuur. In hoofdlijnen volg ik deze plannen, maar soms geef ik ook een eigen inbreng voor wat meer variatie.

Health Check

Om een work permit te verkrijgen, krijgen we allemaal een Health Check. Het is nu al maart, ik had het eigenlijk niet meer verwacht.
Samen met Clement ben ik vandaag aan de beurt. We worden begeleidt door Thuy van DTLC. Met de minibus worden we naar het ziekenhuis gebracht.

Ho Chi Minh Museum

Vlakbij het Mausoleum staat het Ho Chi Minh Museum. Een groot betonnen Sovjet stijl gebouw. Het eerste deel, waar je binnenkomt is donker, imponerend en somber. Verder verbaast mij de inhoud van het museum, het ziet er heel anders uit dan verwacht, een beetje sprookjesachtig. Het is me niet helemaal duidelijk wat de betekenis is van alles. Volgens sommigen is dit museum propaganda voor de huidige Vietnamese Communistische partij.

Ho Chi Minh Mausoleum

Ho Chi Minh is in de geschiedenis van Vietnam erg belangrijk geweest. Hij is in 1969 overleden, maar je ziet nog steeds overal zijn portret hangen, zoals je in Nederland overal een foto van Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima ziet. Ho Chi Minh wordt hier ook wel liefkozend Uncle Ho genoemd. Ho Chi Minh was niet zijn echte naam. Hij is in 1890 geboren als de  zoon van een arme boer. Ho was erg intelligent. In zijn jonge jaren heeft hij als matroos op een boot veel door Europa gereisd. Daar heeft hij zijn communistische idealen ontwikkeld. In 1930 richt hij de Communistische Partij van Vietnam op. De Fransen, die dan de macht hebben in Vietnam moeten hem niet, Ho wordt gevangen gezet. Hij komt vrij en gaat naar Rusland. In 1941 komt hij weer terug. Hij richt dan de Viet Minh op (de liga voor een onafhankelijk Vietnam.) Op 2 september 1945 roept hij zichzelf uit als president van Vietnam. Ho is dan al ziek. Frankrijk is daar niet van gediend, zij willen na WO-II weer over Vietnam heersen. Er volgt een guerillaoorlog die Frankrijk uiteindelijk op 7 mei 1954 verliest. In Genève volgden vredesbesprekingen en er wordt besloten: Vietnam zal opgedeeld worden in een communistisch Noord-Vietnam en een niet-communistisch  (westers)Zuid-Vietnam. Ho Chi Minh is overtuigd dat er één Vietnam zal komen, maar eerst moet Noord-Vietnam georganiseerd worden. Hij krijgt financi:ele en materiële hulp van de Sovjet Unie en China. Ondanks dat velen vluchten naar Zuid-Vietnam, krijgt Ho toch veel steun van het volk. Omgekeerd komen er ook mensen van het Zuiden naar het Noorden.

Spoorwegovergang in Hanoi

In Nederland wordt veel geklaagd over de NS, maar vergeleken met Vietnam is het in Nederland toch aardig geregeld. Toen ik  deze spoorwegovergang in Hanoi lopend wilde oversteken, kreeg ik het vermoeden dat er binnen zeer korte tijd wel eens een trein zou kunnen aankomen. Ik zag twee vrouwen met een vlaggetje in de hand staan wachten. En even verderop, bij de volgende overgang hetzelfde. Arbeidskracht is goedkoop. Daar koop je blijkbaar geen automatische spoorbomen voor. Laat staan dat je een tunnel graaft voor de trein, zoals in Delft.

Hanoi

Het is weer weekend en we zijn  weer naar Hanoi gegaan. Dit keer is de temperatuur een stuk aangenamer. Rond de 25 graden. We bezoeken  een ander deel van Hanoi. De vorige keer waren we in De Oude wijke met alle kleine krappe straatjes en gildes, nu komen we in een deel met brede straten en mooie grote panden. Dat geeft wat ruimte en voelt aangenaam. Hanoi lijkt hier een beetje op een Europese stad. Alles gaat te voet en we lopen weer heel wat af.

We lopen door een deel van de stad waar de buitenlandse ambassades gehuisd zijn en verschillende ministeries.

Links het Vietnamese ministerie van Buitenlandse zaken en rechts het Presidentieel Paleis, gebouwd in 1906 als Paleis voor de Goeverneur Generaal van Indochina. Het wordt nu gebruikt voor officiële recepties. Het mag niet gefotograveerd worden. Er staat een wachter bij om daar op te letten, maar hij was net te laat om mij te waarschuwen.