Naar huis!

Vanochtend staat al vroeg de taxi klaar, om 4.10 u. Het is nog donker, maar ik ben verbaasd hoeveel mensen er al wakker zijn in Phnom Penh. Als we bij de luchthaven komen, is de toegang voor de taxi nog gesloten. Het is niet erg om een stukje te lopen. Buiten voor de deuren zitten/liggen al een heleboel mensen te wachten, de deuren zijn nog dicht. Als we naar binnen mogen, moet alles nog opstarten voordat ik kan inchecken. Had ik dat geweten, dan had ik wat langer in mijn bedje gelegen.

De eerste vlucht is naar Bangkok. Daar moet ik vier en een half uur wachten op mijn transfer naar Amsterdam. Op het vliegveld van Bangkok is het druk. Ik ga voor een lekkere latte. Er zijn gelukkig ook rustige plekken en ik vind een sofa waarop ik lekker languit een beetje kan internetten en lezen. 

Kroon

Vanochtend ben ik weer teruggekeerd naar Phnom Penh en in de middag heb ik mijn Cambodjaanse souvenir in ontvangst genomen: een kroon. Daarna heb ik op een terrasje nog even genoten van de drukte van de stad. Vanavond vroeg naar bed, want morgen om 4.10 staat de taxi klaar om mij naar het vliegveld te brengen. Brr, veel te vroeg.

Killing Fields Choeung Ek

Vanochtend ben ik naar de Killing Fields Choeng Ek geweest, net buiten de stad Phnom Penh. Bij binnenkomst krijgt iedereen een audiotour uitgereikt, daarbij kun je je eigen taal kiezen. Er is een route over de velden en er zijn achttien punten waarbij iets verteld wordt, informatie over de killing fields, maar  ook verhalen van slachtoffers.
Vrachtwagens vol mensen werden van de gevangenis Tuol Sleng naar Choeng Ek vervoerd. Altijd 's nachts. De gevangenen werd verteld dat ze naar een ander huis gingen, om ze rustig te houden. Bij aankomst werden ze meteen geëxecuteerd, niet met kogels, dat was te duur. Ze werden geblinddoekt en doodgeslagen met allerlei hulpmiddelen. Er werd harde muziek gedraaid, zodat het geschreeuw van de slachtoffers niet gehoord kon worden. De luidsprekers hingen in de 'magic tree'. De lichamen werden in diepe kuilen gegooid.

Phnom Penh

Vanochtend werd ik wakker met het vreselijke nieuws over het neerstorten van de MH17. Niet te bevatten!

Om half 10 heb ik een afspraak bij de tandarts. Na de kanaalwortelbehandeling van vorige week heb ik een kroon nodig. Die is vandaag voorbereid. Dit keer was het een bezoek zonder pijn. A.s. donderdag, de middag voor mijn vertrek naar Nederland, wordt de kroon geplaatst.

Vandaag is een lekker slenterdagje door de stad. Ik begin met koffie op een terras en lees in de Lonely Planet over de recente geschiedenis van Phnom Penh. De Fransen hebben tijdens de koloniale tijd de opzet van de stad bepaald. Ze hebben een aantal bezienswaardigheden achtergelaten, zoals het Koninklijk Paleis en het Nationaal Museum. De straten van Phnom Penh hebben nummers, soms ook namen. Net zoals de Amerikaanse steden.

Genocide museum Tuol Sleng

Vanochtend ben ik in een volgepakte minibus van Battambang naar Phnom Penh gereden. Een afstand van 300 km. Phnom Penh voelt echt weer als een drukke stad aan met veel verkeer. Ik zit in een ontzettend hip, modern hotel en het toeval wil dat ook dit hotel een Nederlandse eigenaar heeft.

Ik had vanmiddag nog tijd om wat te ondernemen en ik besloot om naar het Genocide museum Tuol Sleng te gaan. Tuol Sleng is een voormalige school die in 1975 door de Rode Khmer in gebruik is genomen om gevangenen te martelen en te vermoorden. Er zijn vier gebouwen die hiervoor gebruikt werden.